اتصال کوتاه

.

.

چند روز پیش، آخر هفته، داشتم در زیرزمین جا باز می کردم. وسایل تازه ای خریده بودیم که باید جایگزین کهنه های حالا "دل آزار" می شدند ... کارتن های زیادی را که سال ها دست نخورده در آن فضای معمولاً ساکت و تاریک و سرد به حال خود رها شده بودند، باز کردم، نگاهی به داخل شان انداختم. به بعضی چیزهای توی آنها مدت درازی خیره شدم و یادهایی از گذشته های دور و نزدیک از ذهن ام گذشتند و خاطره هایی در یادم زنده شدند... تا این که در یکی از کارتن ها یک گنج کوچک پیدا کردم: اولین ماشین حساب من!

 .

.

سال های اول دبیرستان بودم. حدود سال 1352 بود. یکی از پسرعمه هایم دانشجوی رشته ی الکترونیک در دانشکده صنعتی آریامهر آن زمان و دانشگاه صنعتی شریف امروز بود. برای کارآموزی مدتی در شیراز در شرکت «صنایع قطعات الکترونیک» مشغول بود.

.

.

.

در بازگشت از آنجا برای من هدیه ای آورده بود: یک ماشین حساب، یک «مغز الکترونیکی». آن موقع ها کامپیوتری در کار نبود، نه این که اصلاً نبود، بود! اما یک دانه بود. چیزی بود به اندازه ی یک کمد 6 دره و البته فقط توی دانشگاه... با کارت های سوراخ دار (کارت پانچ) که برنامه ی نوشته شده روی آنها «پانچ» می شد و دانشجوها برای استفاده از آن باید وقت قبلی می گرفتند و در نوبت استفاده می ایستادند.

.

.

.

برای من دانش آموز این هدیه ی خیلی باارزشی بود و به یاد دارم که حتی پس از سال 1355 که یک ماشین حساب علمی (Sceintific Calculator) خریدم، همچنان از آن گاه گاهی استفاده می کردم.

.

.

عکس هایی از آن معجزه ی زمانه را در این مطلب آورده ام که امیدوارم برایتان جالب باشد.

آه! فراموش کردم: این ماشین حساب هنوز کار می کند!

.

.