برای به دست آوردن یک اندوکتانس دلخواه چند دور بپیچم، روی چه قطری بپیچم، فاصلهی حلقهها از هم چقدر باشد، از چه سیمی استفاده کنم ... اینها پرسشهایی هستند که هر بار برای پیچیدن یک سیمپیچ تکلایه با هستهی هوا باید به آنها پاسخ داد
در اینجا با روش طراحی یک منبع تغذیهی کلیدگری (سوییچینگ) با توان 120 وات آشنا میشویم. در بخش نخست با ساختن یک سنجشگر خودالقایی سیمپیچها مشکل اندازهگیری ترانسفورماتور این مدار راحل کرده بودیم
خودالقایی یا اندوکتانس سیمپیچها را می توان با دستگاه های کوچک و بزرگ اندازهگیری متعددی با دقت زیاد سنجید. اما این دستگاه را با یک «ال- متر» ساده اشتباه نگیرید!
برای آزمایش و تجربه با لامپ های الکترونی خلاء، یک منبع تغذیه ی کوچک با ولتاژ خروجی بالا برای تامین ولتاژ آنود لامپ مورد نیاز خواهد بود. در اینجا چنین مداری را به شما معرفی می کنیم
وقتی قرار باشد یک خودالقای بزرگ بپیچیم، لازم است از پیش بدانیم که ابعاد و اندازههای سیمپیچ نهایی چقدر خواهد بود و سیم مصرفی چه طولی خواهد داشت و این که آیا اصولاً قرقرهی مورد مصرف قابلیت پیچیدن اندوکتانس مورد نظر را دارد یا خیر. اینجاست که محاسبهی فیزیک قرقره و سیمپیچ روی آن اهمیت پیدا میکند
سومین قسمت از سلسله مطالب «اندازه گیری پارامترهای خودالقاها» -
می دانیم که مقدار خودالقایی (اندوکسیون) سیم پیچ ها بر اثر عبور جریان از آنها کاهش می پذیرد و با رسیدن هسته به حالت «اشباع»، مقدار خودالقایی به کمینه ی مقدار خود خواهد رسید. بنابراین، یک سیم پیچ می تواند در مدارهای مختلف اندوکتانس های متفاوتی از خود نشان دهد.