اتصال کوتاه

.

.

پس از توافق بر سر۳۵۰۰ تومان، دستگاه‌ها را با دو آنتن به پشت بام خانه‌های یک طبقه‌ی مشتری بردم و نصب کردم و مختصر آموزشی هم برای تنظیم مدار سکوت و... دادم و علی‌الحساب ۵۰۰ تومان به عنوان پیش‌پرداخت دادند.

مدتی که گذشت، هر از گاهی، می‌گفتند یا بهتر بگویم شکایت می‌کردند که ظهرها مکالمات غریبه در دستگاه‌ها زیاد شنیده می‌شود و حتی صدای خارجی‌ها هم از دستگاه‌ها به گوش می‌رسد. علاوه بر این، هنگام صحبت کردن صدای مکالمات ما از تلویزیون همسایه‌ها شنیده می‌شود و غیره.

من هم هر بار توضیح می‌دادم که این مسایل به هر حال هست و غیر قابل اصلاح است، اما باز هم ایراد می‌گرفتند.

از طرف دیگر، حس کردم قصد پرداخت بقیه‌ی پول را ندارند. برای همین یک بار که از این ایرادها گرفت، گفتم باید دستگاه‌ها را ببرم و تنظیم کنم و با این تدبیر(!) دستگاه‌ها را گرفتم و بردم و برنگرداندم. بعد از آن هم دیگر نه من حرفی زدم و نه طرف.

بعد از مدتی هر دو را اوراق کردم و با ساخت فیبرهای مدار چاپی جدید بازسازی‌شان کردم. دوست داشتم دو تا جعبه شکیل و دو تا میکروفن، از آن پلیسی‌ها، برایشان بگذارم ولی امکان‌اش بوجود نیامد و همین شد که عکس آن را می‌بینید.

.

.

هنوز بعد از نزدیک به یک ربع قرن آن دستگاه‌های دست‌ساز را دارم و دیدن‌شان برایم خاطره‌انگیر است. اما آن دو دوست همکلاس‌ام را در این مدت ندیده‌ام که بهشان بگویم: "دیدید، آخر سر مدار ۲-۶، یعنی شماره دوم شهریور ۶۶ مجله‌ی علم الکترونیک، را ساختم!"...

تا سال ۷۲ استفاده از تلفن‌همراه زیاد گسترده نشده بود و حتی بعضی از نواحی حاشیه‌ی اصفهان تلفن ثابت هم نداشتند و اگر ثبت‌نامی هم در کار بود، صف انتظارهای چندساله داشت.

من گاهی روی بعضی از پشت‌بام‌ها آنتن‌های یاگی بزرگ و عجیب و غریبی را می‌دیدم. بعدها فهمیدم که این آنتن‌ها مربوط به تلفن‌های بی‌سیم هستند. کاری بود که کمی سرّی و مخفیانه انجام می‌شد و آن‌هایی هم که آن را داشتند، از دادن اطلاعات فنی می‌ترسیدند، مگر این که به قیمت گزافی کسی برایشان نصب کند.

تصور من این بود که کسی هست که این‌ها را خودش طراحی کرده و می‌سازد. گاهی می‌نشستم با خودم طرح‌هایی می‌کشیدم شماتیک‌وار ولی امکان ساخت‌اش نبود.‌ تا این که یکی از دوستانم به علت نیاز شخصی به من مراجعه کرد و قرار شد با هم زیر و بم این قضیه را دربیاریم...

این دوست آدم سر و زبانی بود و از توانایی لابی‌گری و اقناع زیادی برخوردار بود. به کمک این خصوصیات او توانستم یکی از استفاده‌کنندگان تلفن بی‌سیم را ببینم. خیلی جالب بود: فقط از محل آنتن گوشی همراهش یک فیش داده بود بیرون و وصل کرده بود به یک آنتن یاگی بر روی بام. در میان مکالمات صدای نویزی فش‌فش می‌کرد، اما طرف راضی بود.

.

.

فهمیدم که آن شخص تلفن‌های COMO12000 و 15000 را تهیه می‌کند و با دادن همین تغییر جزیی به آن‌ها قابلیت نصب به آنتن بیرونی می‌دهد و کار خودش را با قیمت گزافی می‌فروشد. برای مشورت خدمت آقای عاملی رفتم و از کم و کیف قضیه از ایشان سوال کردم. ایشان راهنمایی کردند که اگر از روی کتاب انجمن رادیوآماتوری امریکا ARRL آنتن یاگی مناسب بسازم، می‌توانم با همین روش حتی بُرد بیشتری هم بگیرم.

.

ادامه دارد...

بخش پیشین

بخش بعدی

.

.

.