اتصال کوتاه

.

.

پس از راهنمایی‌ها و توصیه‌های استاد عاملی، تصمیم گرفتم یک آنتن یاگی خیلی خوب برای تلفن بی‌سیم بسازم. قطعات آنتن یاگی سه‌شاخه را گرفتم و با راهنمایی استاد و استفاده از دستگاه «اندازه‌گیر نسبت موج ایستاده» یا SWR meter مخصوص ایشان، که بارها در رسانه‌های گروه‌های رادیوآماتوری گذاشته‌اند و یک نوع «توان‌سنج فرکانس بالا» یا RF Power meter از نوع مقایسه‌ای هم هست، آنتن‌ها را ساختیم و هم‌چنین آنتن فرستنده و گیرنده را که در قسمت دستی با هم مشترک بود، از هم جدا کردیم و برای هر دستگاه ثابت (دستگاه ایستگاهی یا بِیس) و دستگاه دستی دو عدد آنتن یاگی سه شاخه ساختیم. نتیجه غیر قابل باور بود: با آنتن‌های یاگی بردی در حدود ده تا دوازده کیلومتر با کیفیت قابل قبول داشتیم. گاهی هم در حین کار شیطنت‌هایی می‌کردیم و شبانه با یک دستگاه دستی در شهر راه می‌افتادیم و هم‌کانالی‌ها را پیدا می‌کردیم و با خط‌شان تلفن می‌زدیم، البته فقط به جهت سرگرمی و تفنن...

با راهنمایی آقای عاملی و کمک مالی آن دوست، دو دستگاه تلفن بی‌سیم برای دو نفر سوار کردیم و درآمد نسبتاً خوبی از این کار کسب کردیم.

یکی از دو مشتری ما مرتب از داشتن هم‌کانالی و زنگ‌خوردن‌های بی‌مورد شکایت می‌کرد و توقعاتی در حد یک دستگاه حرفه‌ای از این دستگاه بهبودیافته داشت. ما هم گاهی با تغییر تون ارتباطی دو دستگاه کیفیت آن را بهبود می‌دادیم ولی با توجه به زیاد بودن تلفن‌های بی‌سیم در اطراف، مشکلات باز هم تکرار می‌شدند.

از طرف دیگر، ما دستگاه دستی را درون پوسته‌ی یک گوشی معمولی جاسازی می‌کردیم، ولی این مشتری توقع داشت پریز تلفن در اختیارش قرار دهیم تا بتواند از فکس هم استفاده کند و یا در کارگاه‌اش برای نقاط دیگر نیز پریز بگیرد...

فکر می‌کردم که انجام این کار که به درست یا غلط به آن «fx کردن خط ثابت تلفن» می‌گفتیم غیر عملی باشه یا حداقل دردسرهای زیادی داشته باشه.

در آن زمان چند نفر از دیگر دوستان آقای عاملی هم کار بهبود و توسعه‌ی تلفن بی‌سیم را در حد گسترده‌تری انجام می‌دادند که شامل تقویت قدرت خروجی با «تقویت‌کننده‌های فرکانس بالا» (RF Amplifier) و همچنین «تکرارکننده» یا «ریپیتر» برای تلفن‌های همراه می شد که مورد اخیر به علت عدم پوشش کافی شبکه مورد نیاز بود. در آن زمان من از این موضوع اطلاعی نداشتم و بعدها فهمیدم.

به منظور چاره‌اندیشی برای حل مشکل مشتری پرتوقع‌مان باز هم مثل قبل سراغ آقای عاملی رفتیم و ایشان گفتند دستگاه را بیاورید تا روی آن کار کنم و اف.ایکس.اش کنم.

وقتی دستگاه را بردیم در کمال ناباوری و در کمترین زمان ایشان کاری کرد که مانند یک خط تلفن ثابت معمولی یک پریز داشتیم که به نوعی گوشی و فکس وصل می‌شد! البته به تدریج در عمل تغییراتی در آن اِعمال کردند، ولی تجربه و آموزش زیبایی برای من بود.

متاسفانه هیچ وقت نتوانستیم مشکل زنگ‌خوردن‌ها و هم‌کانالی‌ها را به طور کامل برطرف کنیم و بعد از مدتی با فراگیر شدن تلفن مبایل و گسترش شبکه تلفن ثابت این دستگاه‌ها هم، جز در موارد خاص، به تاریخ پیوست.

به هر حال، شوق و اشتیاقی که با ساختن یک چشمک‌زن دو لامپی در وجود من جوانه زد، با ساخت انواع مدارهای دیگر و تابلو روان (البته نه مثل الان که درایو و بلوک ال.ای.دی. برای ساختن آن آماده هست) و چندین مدار دیگر ادامه پیدا کرد ولی نه تنها از این دریای بی‌کران سیری حاصل نشد، چه بسا که بر تشنگی‌ام افزوده هم شد...

.

پایان

قسمت پیشین

.

.

درباره نویسنده:
نادر منصوری، متولد خرداد ۱۳۴۷، با تحصیلات دکترای دندانپزشکی و عاشق الکترونیک هستم. در اصفهان زندگی می‌کنم و در شرف بازنشستگی از دانشگاه علوم پزشکی می‌باشم.

.

.

.