اتصال کوتاه

.

.

به بهانه سیل‌های ویرانگر فروردین ماه 1398

.

«پل کانلی»، یکی از امدادگرانی که در  زلزله فاجعه‌آمیز هاییتی در سال 2010 حضور داشت، در یک سخنرانی پس از آن فاجعه که با 300هزار کشته یکی از مرگ‌آورترین فجایع در تاریخ مدرن بشر بوده است، با استفاده از عبارت "بشردوستی دیجیتال" از پدید آمدن یک نقطه عطف در نگرش گروه‌های امدادی برای کمک به آسیب‌دیدگان نام می‌برد.

کانلی توضیح می‌دهد: "از میان ویرانه‌های شهر پورتو‌پرنس هزاران پیام کوتاه (SMS) بیرون آمد؛ مردمی که ملتمسانه تقاضایی داشتند، پیشنهاد یاری می‌دادند، به‌دنبال عزیزان‌شان می‌گشتند".

آن تجربه نهادهای امدادی را به سمت ایجاد یک ارتباط دوطرفه با آسیب‌دیدگان بلایای طبیعی و بحران‌ها سوق داد؛ ارتباطی که هم امکان شنیده‌شدن صدای آسیب‌دیدگان را فراهم کند و هم قادر باشد صدای امدادگران را به‌صورت هدفمند و در مکان‌های خاص جغرافیایی به گوش بلازده‌ها برساند.

سامانه‌ی ترا «Trilogy Emergency Response Application» یا برنامه واکنش اضطراری سه‌گانه، پاسخی سیاستی به ضرورت استفاده از ظرفیت تکنولوژی موبایل در زمان وقوع بحران‌هایی نظیر زلزله و سیل بود که توسط فدراسیون بین‌المللی صلیب‌سرخ و هلال‌احمر طراحی و در اختیار نهادهای امدادی قرار گرفت. «ترا» بر مبنای امکان ارسال پیام کوتاه، آن‌هم با حداقل ظرفیت شبکه ارتباطی طراحی شد. این شبکه‌ی پیامکی، امکان ایجاد ارتباط دوطرفه با آسیب‌دیدگان بلایا و بحران‌ها را فراهم می‌کند و ارزیابی‌های مستقل که پس از آن درباره این سیستم صورت گرفته، بیانگر کارایی آن بوده است.

هم اکنون که وزیر ارتباطات کشورمان، هوشمندانه، عنوان کرده است که از مدیران اپراتورها خواسته است تا سرویسی ارتباطی طراحی کنند که نهادهای امدادی را از نیاز آسیب‌دیدگان در موقع بحران مطلع کند، به ایشان پیشنهاد می‌دهم دستور دهند تجربه‌ی «ترا» را، که یک تجربه موفق بین‌المللی برای نهادهای امدادی در ایجاد ارتباط دوسویه بین امدادگران و آسیب‌دیدگان است، هم مورد مطالعه قرار گرفته و در طراحی سرویس ارتباطی برای نهادهای امدادی کشور به کار برده شود. استفاده از چنین تجاربی، توجه به چالش‌های فراروی آن، و البته آثار مثبت آن در «امدادرسانی هدفمند» و بهینه، می‌تواند در کنار نگاه بومی، این گونه برنامه‌ها را تقویت نموده و آثار آن را ارتقا بخشد.

.

.

نویسنده: روزبه کردونی

.

.

منبع:

خبرگزاری کار ایران

.

.

.