اتصال کوتاه

.

.

در این مقاله به مطالعه ی یک «مولد تخلیه ی فرکانس رادیویی» که به انگلیسی به آن RF discharge Generator می گویند، می پردازیم که می تواند قوس های الکتریکی بسیار قدرتمندی در هوا ایجاد کند. شدت این تخلیه های الکتریکی به حدی است که ممکن است سبب فلج کردن و از کار انداختن همه ی سامانه های الکترونیکی که در فاصله ی کمی از آن قرار داشته باشند، بشود.

با این وسیله می توان به عنوان مثال لامپ 2/5 ولتی یک چراغ قوه را از فاصله ی 10 – 15 سانتی متری سوزاند!

.

طراحی

ایده ی بالا (سوزاندن رشته ی التهابی یا فیلامانِ یک لامپ کوچک) از طریق یک میدان مغناتیسی بی سیم به نظر امکان پذیر نمی رسد، اما با استفاده از یک تخلیه ی الکتریکی خیلی شدید فرکانس بالا، مثلاً توسط خازنی با ولتاژ کار خیلی بالا، ممکن است بتوان به این هدف رسید.

این ایده را، به شرحی که در ادامه خواهید خواند، می توان به انجام رساند:

در گام نخست یک ولتاژ کم با جریان قوی را به ولتاژی در حد چندین هزار ولت بالا می بریم، سپس آن را در خازنی که ولتاژ کار متناسبی داشته باشد ذخیره می کنیم و در آخر، با ایجاد یک اتصال کوتاه در دو سر خازنِ ولتاژ بالا، یک تخلیه ی الکتریک شدید ایجاد می کنیم.

تخلیه ی حاصل، مقدار بسیار زیادی الکتریسیته را به امواجی در فرکانس های رادیویی (RF) تبدیل خواهد کرد که ممکن است رشته ی التهابی یک لامپ کوچک یا یک لامپ فلورسنت را، که در مجاورت آن قرار دارد، به صورت برق آسا و لحظه ای بسوزاند.

.

دقت کنید:

تخلیه ی الکتریکی می تواند اثر ویران گری روی همه ی دستگاه ها و تجهیزات کوچک و بزرگی که در نزدیکی آن قرار دارند، داشته باشد و آسیب بازگشت ناپذیری بر آنها وارد کند به طوری که دیگر قابل استفاده نباشند! بنابراین پیشنهاد می کنم این دستگاه را نسازید. اما اگر آن را به مسوولیت خود ساختید، مسوولیت عواقب استفاده ی غیرمسوولانه از آن را نیز باید خود به عهده بگیرید.

همچنین اکیداً توجه داشته باشید:

.

خـــطـــر مــــرگ

*** این دستگاه را در حضور افرادی که دستگاه های ***

*** کمکی ضربان قلب (Pacemaker) دارند،***

***به هیچ وجه روشن نکنید ***

.

فهرست افزاره ها

.

 .

با نگاهی به مدار درمی یابیم که با یک مدار معمولی «تخلیه ی خازنی» روبرو هستیم. مدار شامل افزاره های C₁، دیودها و تریستور یک طبقه ی کلیدگری شارژ/دشارژ خازنی را شکل داده اند که به وسیله ی یک جریان AC جداسازی و عایق شده از شبکه ی برق شهری تغذیه می شود.

.

.

ترانسفورمرهای مدار پشت به پشت به یکدیگر بسته شده اند، طوری که سمت ثانویه ی 12 ولتی آنها به یکدیگر متصل باشند. ترانس اول به صورت «کاهنده» و ترانس دوم به صورت «افزاینده» به کار گرفته شده است.

با وصل کردن برق شبکه به پیچش اولیه ی TR₁ ، یک ولتاژ 220 ولت روی اولیه ی TR₂ پدیدار می شود که البته جریان کمی دارد. این ولتاژ توسط دیودهای 1 و 2 یکسو می شود.

این ولتاژ، که در حدود 400 ولت است، برای شارژکردن «خازن ولتاژ بالا» به کار می رود. تریستور توسط ولتاژ متناوب 50 هرتزیِ کم (12 ولت) که از طریق D₄ از روی محل اتصال اولیه ی ترانس ها برداشته شده و به «گِیت» آن داده شده، راه اندازی، آتش، یا به عبارت دیگر «تریگ» می شود.

برای گرفتن نتیجه ی بهتر در تریگ کردن تریستور، به توصیه ی یکی از خوانندگان ارجمند به نام حاجی رضا، می توان دیود 4 را با یک «دیاک» (که از آن در مدارهای دیمر  استفاده می شود) عوض کرد، و همچنین مقاومت 100 اهمی از گیت تریستور به زمین را با یک مقاومت یک مگااهم موازی با یک خازن 100 نانوفاراد جایگزین نمود.

توضیح این که دیاک قطب ندارد و از هر جهتی می تواند در مدار نصب شود.

بار ذخیره شده در خازن C₁ به صورت لحظه ای روی پیچش اولیه ی یک «کوئل» خودرو تخلیه می شود. کوئل یک ترانسفورمر افزاینده با نسبت ولتاژ بسیار زیاد است و ولتاژ شارژ خازن را که در حدود 300 ولت است، تا 40 کیلو ولت و حتی بیش تر افزایش می دهد.

این ولتاژ بر انتهای دو سیم خروجی از کوئل، که با فاصله ی کمی از یکدیگر  درون یک «بازتابنده» (رفلکتور) آلومینیومی مخروطی شکل نصب شده اند، وارد می شود.

هنگامی که کلید شستی، که در مسیر این ولتاژ قرار دارد، فشرده می شود، ولتاژ زیاد سعی می کند راه عبور خود را با ایجاد پل باریکی از جنس پلاسما بین دو نقطه ی انتهایی سیم های ثانویه ی کوئل باز کند و در این زمان است که یک قوس الکتریکی (آرک) بسیار شدید و انفجار مانند در میان دو انتهای این سیم ها ایجاد می گردد.

قوس الکتریکی توفان انتشاری بسیار شدیدی از امواج الکترومغناتیسی در فرکانس های بالا در پیرامون خود تولید می کند که توسط مخروط آلومینیومی تقویت و جهت دار شده و به سوی هدفی که مخروط به سوی آن قراول رفته رهسپار می شوند. این هدف می تواند یک لامپ کوچک چراغ قوه باشد که فیلامان آن در برابر این امواج پرتوان تاب نیاورده و تخریب می شود.

اگر تخلیه ی الکتریکی به اندازه ی کافی قوی باشد، لامپ برای لحظه ای روشن شده و سپس می سوزد.

خازن 100 میکروفاراد غیرقطبی (غیر الکترولیت) را باید خودتان درست کنید. برای این کار دو راه وجود دارد: یا بزرگ ترین خازن غیرقطبی با دی الکتریک «پلی استر متالیزه» (MKT) موجود در بازار را پیدا می کنید و سپس با موازی  بستن آنها با هم به مقدار 100 میکروفاراد می رسید (مثلاً 20 عدد خازن 4/7 میکروفاراد 400 ولتی). در روش دوم، که البته توصیه نمی شود، می توانید با بستن دو خازن الکترولیت 220 میکرو فاراد بسیار مرغوب 450 تا 500 ولتی به هم به صورت متوالی (سری)، طوری که قطب های منفی آنها به همدیگر وصل شده باشند، این خازنِ بدون قطب را درست کنید. دو پایه ی مثبت خازن ها، پایه های خازن غیرقطبی شما خواهند بود.

بار دیگر یادآور می شوم که اگر پولی برای پرداخت خسارت های ناخواسته در بساط ندارید، و اگر دوست ندارید دوستان و اطرافیان تان با شما با صدای بلند و واژه های نامهربانانه سخن بگویند، از انداختن پرتوهای توانمند چنین دستگاهی بر روی هر نوع وسیله ی الکترونیکی و به ویژه بر دستگاه های حساس و ظریفی مانند گوشی های همراه و تبلت و تجهیزات رایانه ای و مانند این ها خودداری کنید.

.

.

مطالب مرتبط:

ساخت یک منبع تغذیه ی ولتاژ زیاد با ترانس های-ولتاژ تلویزیون

.

.

آخرین به روز رسانی:

بیست و دوم فروردین 1401: اصلاح متن (با سپاس از خواننده گرامی امیر صراف)

.

.