اتصال کوتاه

.

.

اولین فرستنده‌ای که ساختم همان فرستنده‌ی AM با فرکانس ۱۰ مگاهرتز با استفاده از ترانزیستور ژرمانیوم AF118 بود و کم‌کم با تلاش و تجربه‌های زیاد توان دستگاه‌هایی که می‌ساختم بیش‌تر می‌شد و بالاتر می‌رفت. در سال ۱۳۶۰ با کمک استادم مهندس دامغانی یک فرستنده‌ی لامپی با استفاده از یک لامپ 807 ساختم که در فرکانس یک مگاهرتز (موج متوسط) حدود ۱۰ کیلومتر برد داشت. منزل ما در حوالی خیابان عباسی بود و منزل یک طبقه داشتیم و یک آنتن «لانگ وایر» بدون محاسبه و تنظیم (در واقع یک تکه سیم دراز)، به طول تقریبی ۲۵ متر به آن وصل کرده بودم. به ورودی صوت فرستنده که در مسیر تغذیه‌ی «شبکه‌ی اکران» لامپ ۸۰۷ بود، یک چوک بلندگوی درشت مخصوص مدارات لامپی با امپدانس بالا قرار داده بودم. سمت دیگر این چوک به خروجی بلندگوی یک تقویت‌کننده‌ی صوتی 5 وات وصل بود و ورودی تقویت‌کننده نیز به خروجی یک دِک فیلیپس که صدای فوق‌العاده خوب و های‌فیدیلیتی داشت، رفته بود. نوار کاستی که در درون دک گذاشته بودم ۲ ساعته بود و هر طرف آن یک‌ساعت کار می‌کرد و من که همیشه تنها بودم، دوچرخه‌ام را بر می‌داشتم و با یک رادیو دستی یک موج از خانه دور می‌شدم و باصطلاح «بُرد می‌گرفتم».
من از این لامپ ۸۰۷ خاطرات خوبی دارم، لامپ خیلی مهربانی است! با هر بایاس و تقریبا با هر دیزاینی منطبق است! من عاشق این لامپ هستم و خیلی دوست‌اش دارم. از روز عرضه‌ی این لامپ به بازار الکترونیک دنیا در سال 1937 در حدود 80 سال می‌گذرد، اما 807 هنوز هم در سطح دنیا مورد علاقه‌ی رادیوآماتورها و دوستداران آمپلی‌فایرهای صوتی لامپی است و به فراوانی در چین و روسیه تولید می‌شود.

.

.
راستی، تا فراموش نکرده‌ام یک خاطره هم از یک قطعه‌ی دیگر، که از آن هم سابقه خوشی به یاد دارم، بگویم. آن قطعه در ابتدا ترانزیستور 2N918 بود که بعد از آزمایش‌های زیاد من و داریوش خان و حسن آقا ظهوریان، از آن ترانزیستور به ترانزیستور خیلی دوست‌داشتنی 2SC1906 رسیدیم. البته کار با فرستنده‌های FM که توسط ما سه نفر انجام می‌شد، از دو سال قبل از انقلاب شروع شد و تا سال ۱۳۶۱ ادامه داشت. من به یاد دارم که حسن آقا از من و داریوش فعال‌تر بود و خیلی با علاقه کار می‌کرد و اکثر اوقات کارهایش نتیجه‌بخش بود و من و داریوش از تجربیات حسن بهره می‌بردیم. حسن بود که از یک فرستنده‌ی ۱۰ میلی‌واتی، یک فرستنده‌ی ۲ واتی ۱۰۰ مگاهرتزی ساخت، آن هم با یک ترانزیستور صوتی  BD226.
در همان اوایل انقلاب یک روز یک فرستنده‌ی کوچک ۵۰ میلی واتی FM با ترانزیستور 2N918 غیراصلی ساختم: ۵۰ متر بیشتر برد نداشت. چند روز بعد به توصیه‌ی حسن آقا ظهوریان به شرکت میلکوم (نمایندگی رسمی موتورولا) رفتم نزد شخصی از هموطنان ارمنی به نام واهه و یک عدد ترانزیستور 2N918 اصل امریکایی ساخت موتورولا را با فاکتور به قیمت ۲۲۴ ریال خریدم، در حالی که ترانزیستور قبلی که بدل بود را به قیمت ۲۰ ریال از فروشگاه رگال واقع در پشت شهرداری، پاساژ فرشته، مغازه آخر دست راست خریده بودم. ضمناً شرکت میلکوم در آن زمان نماینده‌ی موتورولا در ایران بود، و یدکی و سرویس بی‌سیم‌های سازمان‌های نظامی و انتظامی و صنعتی ایران را پشتیبانی می‌کرد و بازار بسیار بزرگی در ایران داشت و به همین علت قطعاتی را که می‌فروخت اغلب در رده‌ی کیفیتی نظامی بودند. این شرکت در میدان ونک، خیابان نیلو قرار داشت و هنوز هم هست و نام این شرکت به شرکت زعیم تغییر یافته است.
این ترانزیستور را آوردم و ترانزیستور قبلی را از مدار خارج کردم و 2N918 موتورولای اصل را کار گذاشتم. شاید باور نکنید، برد فرستنده که قبلا ۵۰ متر بود به ۸۰۰ متر افزایش پیدا کرد... یادش بخیر.

ادامه دارد...

قسمت بعدی

قسمت پیشین

.

.

مطالب مرتبط:

.

.

.