اتصال کوتاه

.

.

یکی از روزهای سفر یک هفته‌ای پاتریک و همسر ایشان به تهران، به شرکت در جلسه‌ای در سازمان تنظیم گذشت. اگر اشتباه نکنم، دوشنبه صبح من به هتل استقلال رفتم همراه ایشان به سازمان تنظیم رفتیم. من از روزهای قبل با آقای بزرگی، رئیس‌دفتر آقای دکتر فرد، آمدن پاتریک و داشتن جلسه را هماهنگ کرده بودم. ظاهرا ما زود به سازمان رسیدیم. کمی در طبقه هم‌کف منتظر شدیم هماهنگی لازم توسط بخش حراست انجام شد و وارد مجموعه شدیم.

در طبقه‌ای که دفتر دکتر در آن‌جا بود کمی منتظر شدیم و در این فاصله، یکی از کارکنان سازمان که رادیوآماتور بود را دیدم که ایشان را به پاتریک و همسرشان معرفی کردم و این دیدار بانی آشنایی ایشان شد. سپس نزد آقای دکتر فرد رفتیم.

.

.

من پس از معرفی ایشان به همدیگر و راه‌اندازی جلسه، قصد داشتم ادامه جلسه را به ایشان واگذار کنم، ولی آقای دکتر فرد و آقای پاتریک از من خواستند در جلسه به حضور خود ادامه دهم. دیگر اعضای جلسه از سازمان‌های دیگر که در این موضوع موثر بودند، حضور داشتند.

مهم‌ترین و اولین سوال اعضای دیگر جلسه این بود که اگر موضوع رادیوآماتوری هیچ ارتباطی با مسایل مالی ندارد و درآمد‌زایی نمی‌کند، اصلا چه کارآیی‌ای دارد و چرا این پشتیبانی از این موضوع ادامه دارد؟

در این جلسه تمام فعالیت رادیوآماتوری در مواقع عادی و شرایط اضطراری مرور شد و بعد از توضیحات مفصل پاتریک با چهره‌های ظاهرا متقاعد‌شده و در عین حال ناباور حاضران مواجه شدم.

به علاوه، از سوی پاتریک مطرح شد که در تمام دنیا و از جمله در اروپا دولت‌ها برای هر چه بیش‌تر شدنِ جاذبه رادیوآماتوری چه تلاشی می‌کنند و در واقع این فعالیت از سوی بقیه دنیا کاملاً لازم تشخیص داده شده است. ایشان در ادامه گفتند که بطور مثال در کشور انگلیس برای راحت‌تر شدن اخذ پروانه رادیوآماتوری و پروانه اوپراتوریِ استفاده از رادیو نیازی به دانش الکتریک و الکترونیک وجود ندارد و چند نوع پروانه با سطوح مختلف به درخواست‌کنندگان ارایه می‌شود و به این گونه تعداد علاقه‌مندان به رادیوآماتوری بیش‌تر شده است. ایشان تاکید کردند که دولت‌های مختلف در جهان وجود افراد رادیوآماتور را مفید ارزیابی می‌کنند. در مجموع، گفتنی است که بحث و گفتگو و تلاش برای روشن کردن اهمیت رادیوآماتوری در این جلسه، برای ادامه حیات رادیوآماتوری در ایران بسیار مفید بود.

در این جلسه همچنین خانواده پاتریک به آقای دکتر فرد یک بسته شکلات دست‌ساز نفیس که در بلژیک ساخته شده بود را هدیه دادند و آقای دکتر فرد یک هدیه صنایع دستی نفیس به میهمانان گرامی‌شان هدیه دادند.

یادم می‌آید که در سفر برگشت خانواده پاتریک به بلژیک، یکی از چمدان‌های آنان در ترکیه ناپدید شده بود که تصادفاً همان هدیه دکتر فرد در آن چمدان بود که بانی ناراحتی ما و ایشان شد. البته، چند روز بعد، آن چمدان صحیح و سالم از سوی شرکت هواپیمایی به بلژیک ارسال شد و به ایشان تحویل داده شد که همه ما را خوشحال کرد.

همچنین در این جلسه قرار شد که پاتریک یک جلسه به صورت سمینار در محل سازمان برگزار کند که تاریخ آن به دلیل سفر یک روزه به کیش، روز 5 شنبه انتخاب شد.

روز 3‌شنبه صبح میهمانان را به بازدید موزه‌ی سعدآباد بردم. ساعت حدود 11:30 از موزه سعد آباد خارج شدیم. زمان پرواز ساعت 2 بعد از ظهر بود. با برخورد به ترافیک محلی کم‌کم نگران می‌شدم که پرواز را از دست بدهیم. با رسیدن به بزرگ‌راه کمی به سرعت‌مان اضافه شد. در اینجا "رانندگی" در ایران برای میمانان ما بسیار جالب آمد و بالاخره تقریبا به موقع به فرودگاه رسیدیم و پس از گرفتن کارت پرواز به سمت هواپیما رفتیم. پرواز خوب بود و به موقع به کیش رسیدیم.

در کیش پس از گرفتن هتل سعی کردیم محل مناسب برای ایستگاه رادیویی را پیدا کنیم. ناگفته نماند در کیش با آقای فرهاد فرهادی که یک علاقه‌مند به تماس رادیویی و دارنده اولین گواهینامه در «باند شهروندان» (CB) هستند، دیدار داشتیم و ایشان زحمت کشیدند و در یافتن محل مناسب برای اردوی ایستگاه رادیویی به ما کمک کردند. ولی در کل شرایط یافتن محل مناسب آسان نبود.

این محل می‌باید دارای استراحتگاه و حداقل 12 تخت و سرویس بهداشتی فرنگی و دارای یک سالن برای قرار دادن دستگاه‌های فرستنده و گیرنده و دارای یک زمین محدوده 100 متر در 100 متر برای نصب آنتن‌ها  و به دور از محل‌های مسکونی دیگر و خالی از نویز‌های الکتریکی و همچنین نداشتن برج‌های ساختمانی در نزدیکی محل می‌بود که تلاش برای یافتن آن تمام وقت سفر ما را گرفت و دست آخر هم این سفر بی‌نتیجه پایان یافت.

سفر کیش که بعد از ظهر سه‌شنبه آغاز شد، در روز بعد پایان یافت و در  بعد از ظهر چهار‌شنبه به تهران بازگشتیم.

ادامه دارد...

قسمت 11

قسمت 9

.

.

مطالب مرتبط:

سر و جان فدای کریستال کوارتز

از یادداشت های یک رادیوآماتور.

.

.

.